Galiza cáese a cachos porque hai moita xente que non ten despacho nin garaxe, nin sequera alma (porque non lles dá tempo a coñecela), e a súa formación está máis próxima á supervivencia ca a filosofía de Cartesius, se ben de xeito natural conviven moi preto das inquedanzas do francés (en tanto en canto que para sobrevivir utilizan as canles máis directas e sinxelas).
Claro que iso non se lle ocorrerá pensalo nunca a unha persoa tan ben formada e tan ben instalada no seu despacho e no seu garaxe coas paredes rotuladas de lendas anónimas. Á señora Adán dóelle a alma. A máis dun millón de galegos dóelles o corpo.
Galiza leva moito tempo rexida por todo tipo de caciques. Nun tempo con dereito de pernada, na actualidade con dereito de despacho. Pero seguen sendo caciques, porque pouco o nada fan para mudar as circunstancias dunha realidade infame que permanece instalada nas institucións dende hai séculos.
A señora Adán, para que non lle doa tanto a alma, debería traballar máis en busca da medicina que cure a dor do corpo de quen lle paga, dado que cobra boa soldada por ese labor. E esquecerse de momento da alma, porque agora mesmo o corpo é o máis importante.
Publicado en
‘Xornal de Galicia’
o 1 de xullo de 2011
o 1 de xullo de 2011
Ningún comentario:
Publicar un comentario