Un ano máis que desaparece asolagado pola
inmundicia especuladora. Mentres, pola fenda parece querer entrar outro coas
mesmas ou parecidas pretensións. Pero como nós teimamos, pese a todo, que estes
‘golfos apandadores’ que afogan as nosas vidas, algún día terán que pagar a
cota acorde cos seus feitos, sentímonos felices por ter chegado ata aquí,
descalzos e cunha única ilusión: que os humanos comecen a pensar por si mesmos,
individualmente, sen medo, que se poñan en pé e camiñen ata onde os leve a súa
imaxinación.
A ver qué pasa.
