É curioso como mudan as cousas: os socialistas vólvense burgueses e os populares convértense en socialistas. Mentres o dirixente segundo do Partido Socialista ameaza con converter a reforma laboral nunha arma de combate coa que asombrar ao mundo empresarial (sobre o ben que entenden a desfeita dos especuladores e da súa capacidade para virar todo canto se vai embarullando a cotío), a homóloga do Partido Popular aparece cun discurso retórico no que transcende a súa vontade de apropiarse da defensa dos intereses dos traballadores. O mundo ao revés.
Mais, claro, sabíase xa como as gastaban estes especuladores da política, que non se cortan nada de mudar de traxe cando o vento parece que lles dá ás para empolicarse ao máis alto do Goberno do Estado. Ata a señora dirixente dos populares se permitiu unha ‘palestina’. Agora xa só nos queda por ver se nos ríos hai viño en lugar de auga.
Pero o asunto non son os discursos. O asunto é moito máis grave ca iso. O asunto é que tanto uns coma outros se comportan como parvos. Non se decatan de que máis tarde ou máis cedo quedarán co cu ao aire e toda parola se lles irá a pique. E que ademais pretenden que a sociedade comulgue con rodas de muíño. A estas alturas. Cando os muros máis que termar dunha entrada, o único que representan é a vontade de buscar a saída.
Ningún comentario:
Publicar un comentario