Corenta e un anos despois do golpe de Estado
promovido polo capital estadounidense (en comandita coa socialdemocracia
chilena) e executado polos seus axentes (CIA, Pinochet), ningún tribunal
internacional asumiu o seu tratamento como crime de lesa humanidade.
Esa é a democracia da que se gaban a meirande
parte dos representantes dos patróns internacionais das finanzas que gobernan
realmente o mundo.
En 1973, en Chile había un goberno
democrático. Pero, entre outras medidas, nacionalizou o cobre. Para que? Para
que os beneficios quedasen en Chile e non en mans estadounidenses e dalgúns
comisionistas chilenos que non contemplaban un goberno de unidade popular. E
que aconteceu entón? Que a socialdemocracia chilena, na oposición, organizou
unha folga brutal do transporte, financiada polos EE UU. O país quedou
desasistido, sen abastecementos. E esa socialdemocracia, eses políticos,
representantes do imperialismo financeiro, creou as condicións para que as
forzas armadas (funcionarios, en teoría a disposición da sociedade, das súas
normas institucionais) mudasen de bando, como mercenarios, apuntándose ao gañador
e que máis pagaba: EE UU (nin sequera dubidaron en asasinar ao xeneral Carlos
Prats, xefe das Forzas Armadas chilenas, leal ao presidente e á soberanía
popular).
Iso foi o que aconteceu en Chile a grandes
trazos. Polo miúdo foi algo máis terrible. Pareceuse moito ao acontecido en
España en 1936, cando outro mercenario crebou cos dereitos constitucionais
daquela sociedade da que dependía o seu salario.
Non se deben esquecer estes feitos. Como
tampouco permitir que suceda algo semellante, que pode acontecer en calquera
momento no caso de que os representantes da especulación perdan o poder
democraticamente. Nese caso está por ver canto tempo respectarían a soberanía
popular, da que tanto se senten lexitimados cando realizan recortes a través de
decretos ou cando lexislan o que lles parece (o que lles ordenan os seus
patróns) baixo a prerrogativa da posesión da maioría.
Por iso, a este tipo de políticos demócratas,
que representan á mafia máis poderosa do mundo (crea conflitos, provoca
guerras, destrúe sociedades, fabrica e vende armas de destrución masiva,
etcétera), non lles interesa investir en educación: necesitan da formalidade
dos votos para ser cribles, que non acadarían se o mundo fose unha comunidade
consciente e solidaria. Velaí o caso estadounidense: calquera psicópata ben
relacionado, por exemplo, pode acceder á chave que poña fin á historia da
humanidade cun só clic.
Ningún comentario:
Publicar un comentario